ΝΕΑ ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ΕΚΡΗΞΗ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ;

Κίνδυνοι
και επιπτώσεις
νέας ανάφλεξης
στην περιοχή

Του δρα Άριστου Αριστοτέλους

Καθώς τα γεγονότα στη Λιβύη και Συρία απορροφούν διεθνώς την προσοχή, μια άλλη διαφαινόμενη εξέλιξη σχετικά με το Παλαιστινιακό, ενδέχεται να πυροδοτήσει εκρήξεις με επιπτώσεις στη Μέση Ανατολή.

Η εσωτερική πάλη μεταξύ Παλαιστινίων, της Φατάχ και της Χαμάς, για έλεγχο της πορείας του νέου κράτους, που προφανώς θα μπορούσε να αναγνωρισθεί στη σύνοδο του ΟΗΕ αν συμφωνούσαν και οι ΗΠΑ– άσχετα αν διαφωνεί το Ισραήλ – πιθανό να πάρει νέα τροπή, παρά τη συμφιλίωση που είχε επιτευχθεί.

Ήταν μια σύγκρουση που βέβαια καλλιεργούσε και το Ισραήλ κρατώντας διχασμένους τους Παλαιστινίους. Η Φάταχ, που ηγείται της Παλαιστινιακής Αρχής και εκπροσωπεί το υπό αναγνώριση κράτος διεθνώς, δεν ευνοεί τη βία με το Ισραήλ και είναι περισσότερο ευθυγραμμισμένη με τις λεγόμενες μετριοπαθείς αραβικές χώρες όπως η Αίγυπτος. Από την άλλη η Χαμάς - θρησκευτική, πολιτική και παραστρατιωτική οργάνωση - που ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας, εντάσσει το ρόλο ενός παλαιστινιακού κράτους στις ευρύτερες ισλαμικές επιδιώξεις. Και ενώ δεν αποκηρύσσει την καταστροφή του Ισραήλ, είναι υποχρεωμένη επί του παρόντος να τηρεί εκεχειρία με το Τελ Αβιβ.

Με την Αίγυπτο να συνεχίζει την πολιτική Μουμπάρακ απέναντι στο Ισραήλ και να επιβάλλει ασφυκτικούς περιορισμούς στη δράση της Χαμάς, η οργάνωση θα είναι σε ακόμη πιο δυσχερή θέση και αποδυναμωμένη εάν μετά από αναγνώριση του νέου κράτους στον ΟΗΕ η Φάταχ γίνει πιο ισχυρή. Μόνο με την ακύρωση της υφιστάμενης στάσης του Καΐρου απέναντι στο Ισραήλ ή την ανάδειξη στην εξουσία κυβέρνησης με ισλαμική ατζέντα στην Αίγυπτο, η Χαμάς θα ήλπιζε να εξέλθει από αυτό τον κλοιό ενισχυμένη.

Ο πιθανότερος τρόπος επίτευξης του στόχου αυτού θα ήταν μέσω χρεοκοπίας της πολιτικής Αιγύπτου και Φάταχ. Πρόκληση επεισοδίων – π.χ. εκτόξευση πυραύλων κατά του Ισραήλ, χωρίς απαραίτητα να φαίνεται η Χαμάς όπως πιστεύται ότι συνέβηκε τον περασμένο Αύγουστο - σε σημείο που θα προκαλούσαν ισραηλινά αντίποινα κατά παλαιστινιακών στόχων, θα ήταν στρατηγική που θα υπηρετούσε την πολιτική αυτή. Θα έβαζε τη Φάταχ σε δυσχερή θέση έναντι των Παλαιστινίων και του αραβικού κόσμου και θα εξανάγκαζε το Κάιρο - ένεκα και εσωτερικής κατακραυγής - σε αντίδραση και διαταραχή των σχέσεων με το Ισραήλ, που ήδη άρχισε να καλεί εφεδρείες σε επιφυλακή.

Μια τέτοια εξέλιξη, που υποβοηθείται και από την ένταση μεταξύ Άγκυρας - Τελ Αβίβ, θα δημιουργούσε νέους κινδύνους, αστάθεια και συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή. Θα προέκυπταν δεδομένα που θα επηρέαζαν τα πολιτικά δρώμενα σε χώρες όπως η Συρία και ο Λίβανος, καθώς και άλλους ενδιαφερόμενους όπως οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Σαουδική Αραβία και το Ιράν. Η Κύπρος ένεκα των σχέσεων που διατηρεί στην περιοχή δεν θα εξαιρεθεί από τις επιδράσεις της κατάστασης αυτής. Απαραίτητη προϋπόθεση διαφύλαξης των συμφερόντων της, η στενή παρακολούθηση των εξελίξεων και οι μελετημένοι χειρισμοί.