Αρκετοί θέτουν το ερώτημα αν το τραγικό δυστύχημα της 11ης Ιουλίου στη ναυτική βάση στο Μαρί θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Βέβαια είναι πολύ εύκολο και ασφαλές να μιλά κανείς και να κρίνει μετά που κάτι έχει συμβεί. Το θέμα είναι κατά πόσο μπορείς να προλάβεις το δυστύχημα πριν εκδηλωθεί.
Αν μετά από την τραγωδία ήταν δυνατό να γύριζε ο χρόνος πίσω, τότε όσοι αναμίχθηκαν στην υπόθεση αυτή, θα είχαν ενεργήσει εντελώς διαφορετικά και το ατυχές γεγονός δεν θα είχε ποτέ συμβεί. Δυστυχώς ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω και όλα αυτά λέγονται εκ των υστέρων. Η πραγματικότητα είναι ότι την ώρα που διαδραματίζονται τα γεγονότα, οι αποφάσεις και οι ενέργειες των εμπλεκομένων υπόκεινται σε περιορισμούς και σε διαφόρου είδους επιδράσεις. Η προσπάθεια αξιοποίησης του χρόνου για καλύτερη εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος στο διεθνές πεδίο και η μη σωστή εκτίμηση και ανάλυση του βαθμού επικινδυνότητας πιθανόν να συνέβαλαν ανάλογα στους χειρισμούς επί του θέματος. Η αναβλητικότητα στον τρόπο λειτουργίας, λήψης και προώθησης αποφάσεων στον κρατικό μηχανισμό, όπως και προβλήματα επικοινωνίας ενδέχεται να είναι στο επίκεντρο των λόγων που οδήγησαν στο τραγικό συμβάν. Είναι μέσα από τη διερεύνηση αυτών των διεργασιών και του ρόλου των εμπλεκομένων μερών που θα αναζητηθούν και οι τυχόν ποινικές και πολιτικές ευθύνες και όχι μέσα από τα γραφεία των πολιτικών κομμάτων που ανάλογα με τις πεποιθήσεις και προκαταλήψεις τους τοποθετούνται δημοσίως.
Τέτοιες λειτουργικές ανεπάρκειες και συμπεριφορές όπως οι πιο πάνω, δεν διακρίνονται από ιδεολογήματα, κομματική προέλευση και χρώμα. Μπορεί να τις διαπιστώσει κανείς ανατρέχοντας σε δυστυχήματα εντός και εκτός Εθνικής Φρουράς (π.χ πτώση ελικοπτέρου Αρχηγού Εθνικής Φρουράς, η συμφορά «Ηλιος» κ.λπ). Θα τα εντοπίσει σε υποθέσεις της τελευταίας δεκαετίας που, είτε έχουν λυθεί, όπως για παράδειγμα η απρονοησία στο θέμα της λειψυδρίας το 2007, είτε σε άλλα ζητήματα που παραμένουν εκκρεμή από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, αρχές της δεκαετίας του 2000. Ως τέτοια είναι το θέμα του αποτεφρωτήρα του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας, της έλευσης φυσικού αερίου στην Κύπρο και η εκκρεμότητα γύρω από την αγορά και τη μη λειτουργία του συστήματος εναέρια κυκλοφορίας «Λεύκο». Πρόκειται για προβλήματα που ταλανίζουν ακόμη το κυπριακό δημόσιο και καταβάλλονται προσπάθειες από μέρους της κυβέρνηση, η οποία τα κληρονόμησε, για να δοθούν οριστικές λύσεις.
Συνεπώς λαμβανομένων υπόψη των ανωτέρω, η απάντηση στο ερώτημα είναι απλή: Ναι τόσο το συγκεκριμένο συμβάν όσο και άλλα που έγιναν στο παρελθόν, πιθανότατα να είχαν αποφευχθεί, αν γινόταν σωστή αξιολόγηση των κινδύνων, αν εφαρμόζονταν πιστά οι διαδικασίες αντιμετώπισής των και αν σαν πολιτεία, σαν κυβερνήσεις, σαν πολιτικά κόμματα και σαν κρατικοί φορείς παραμερίζαμε όλες τις προαναφερθείσες δυσλειτουργίες και νοοτροπίες και ιεραρχούσαμε την ασφάλεια στην πράξη ως πρώτη επιλογή.
Δρ Άριστος Αριστοτέλους
18.07.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου