ΦΑΚΕΛΟΣ ΡΩΣΙΑ
Του Άριστου Αριστοτέλους

Συμφωνία για το South Stream
- μηνύματα γεωπολιτικής

Οι σχέσεις Ρωσίας – Τουρκίας είναι πολύ μακρινές, περίπλοκες και κατά καιρούς έντονα ανταγωνιστικές, αν και στη μεταψυχροπολεμική εποχή οι δύο χώρες είναι και σημαντικοί εμπορικοί εταίροι. Η συμφωνία μεταφοράς φυσικού αερίου στην Ευρώπη από τη Ρωσία μέσω Τουρκίας, το φιλόδοξο ρωσικό έργο South Stream - όπως και οι άλλες συμφωνίες στις οποίες κατέληξαν οι δύο χώρες – μπορεί να είναι αμφισβητήσιμο αν θα υλοποιηθεί, αλλά γεωπολιτικά θα προκαλέσει αίσθηση στην Ευρώπη.

Η συμφωνία συνομολογείται σε μια περίοδο που η Ευρώπη επιχειρεί την ενεργειακή απεξάρτησή της από τη Μόσχα με την προώθηση σχεδίων δημιουργίας αγωγών έλευσης φυσικού αερίου από τον Καύκασο και την Κεντρική Ασία, οπότε και ενδεχόμενα να αντιστρατεύεται τα σχέδια των Ευρωπαίων, παρά τις προς το αντίθετο τουρκικές δηλώσεις. Το έργο που ευνοούν οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικάνοι είναι γνωστό ως Nabucco και οι αγωγοί του θα διέρχονται επίσης από την Τουρκία.

Η ρωσοτουρκική συμφωνία για το South Stream, ίσως να είναι απίθανο να υλοποιηθεί, τουλάχιστο μεσοπρόθεσμα - κυρίως ένεκα λογισμικών και οικονομικών πραγματικοτήτων - όπως και η Nabucco. Όμως στο κόσμο της γεωπολιτικής, συμφωνίες σαν αυτές, που αφορούν το ζωτικό θέμα της ενέργειας και τους παίχτες που εμπλέκονται σ’ αυτές, μπορεί και από μόνες του να έχουν σημασία. Η συμφωνία για το South Stream στέλλει, από τη μια, μηνύματα για την ευκολία με την οποία η Ρωσία μπορεί να επιστρατεύει στρατηγικούς συνεταίρους στην Ευρώπη, όπως η Τουρκία ή και η Ιταλία, για να αναχαιτίσει τις εναλλακτικές ενεργειακές και ανταγωνιστικές λύσεις των Ευρωπαίων και των Αμερικάνων. Από την άλλη είναι αποκαλυπτικές όχι μόνο του διπλού παιχνιδιού το οποίο η Άγκυρα παίζει εκμεταλλευόμενη τη στρατηγική της θέση, αλλά και των ευρύτερων περιφερειακών πολιτικών φιλοδοξιών της, που επεκτείνονται πέραν των παραδοσιακών σχέσεων με τους δυτικούς σύμμαχους της. Επίσης καθορίζει εν μέρει και το στίγμα των μελλοντικών ζυμώσεων, και τουρκικών πιέσεων σε προσεχείς συζητήσεις για το θέμα του Κεφαλαίου της Ενέργειας με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

7 Αυγούστου 2009


Ν. Οσετία:
Η ρωσική αρκούδα
δείχνει τα νύχια της
και προειδοποιεί

Η πολεμική αναμέτρηση μεταξύ του υποστηριζόμενου από τις ΗΠΑ καθεστώτος της Τυφλίδας και των Ρώσων, για τον έλεγχο της αποσχισθείσας από τη Γεωργία το 1993 φιλορωσικής Νότιας Οσετίας, η οποία οδεύει προς το τέλος της με συντριπτική νίκη της Μόσχας, είναι βέβαια σημαντική ως τοπική σύρραξη για το δράμα και τη συμφορά που έχει συσσωρεύει. Είναι όμως ιδιαίτερα σημαντικό γεγονός για την πορεία των διεθνών σχέσεων, τόσο σε ό,τι αφορά τον ανταγωνισμό ισχύος μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσία στην περιοχή του Καυκάσου και αλλού, όσον και για τα μαθήματα που αυτή εμπεριέχει.

Σχετικά με τον ανταγωνισμό μεταξύ ΗΠΑ - Ρωσίας είναι φανερό πια ότι, για κάποιες ενέργειες και μεθοδεύσεις των Αμερικανών, για τους Ρώσους ο κόμπος έφθασε στο κτένι, προκαλώντας προβληματισμούς για τις τάσεις στις διεθνείς σχέσεις. Εκμεταλλευόμενες την ανίσχυρη θέση στην οποία η Μόσχα βρισκόταν μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, οι ΗΠΑ επεξέτειναν την ηγεμονία τους, μέσω του Συνεταιρισμού για την Ειρήνη, πρώτα, και της ένταξης στο ΝΑΤΟ αργότερα, σε πλείστες από τις πρώην σοσιαλιστικές δημοκρατίες, προκαλώντας την ανησυχία και την αποδοκιμασία του Κρεμλίνου.

Στο μεταξύ κι ενώ η Ρωσία ανασυγκροτείται και αναδύεται ως παγκόσμια δύναμη, οι σχέσεις της με την αμερικανική υπερδύναμη άρχισαν να παρουσιάζουν χαρακτηριστικά αναβίωσης του ψυχρού πολέμου. Σ’ αυτό συνέβαλαν μεταξύ άλλων η απόφαση της Ουάσιγκτον να προχωρήσει με την αντιπυραυλική άμυνα στην Ευρώπη και η παραβίαση των συμφωνιών για τον περιορισμό των συμβατικών όπλων από τις πρώην σοσιαλιστικές δημοκρατίες. Όμως η προώθηση της ανεξαρτητοποίησης του Κόσσοβου, η πρόθεση για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και η απόφαση για ετοιμασία Σχεδίου Δράσης για επέκταση της Ατλαντικής Συμμαχίας στη Γεωργία, εδραιώνοντας και ιδρυματοποιώντας την αμερικανική επιρροή στην υψίστης στρατηγικής σημασία περιοχή του Καυκάσου και περικυκλώνοντας τη Ρωσία, αποτέλεσαν ιδιαίτερη πρόκληση για την ρωσική αρκούδα που άρχισε να τρίζει τα δόντια και να προειδοποιεί με αντιδράσεις.

Η στρατιωτική απάντηση της Μόσχας στην απερίσκεπτη ενέργεια της Γεωργίας να επανακτήσει με πολεμικά μέσα τον έλεγχο της Ν. Οσετίας, ήταν και μια σημαδιακή πράξη. Με την άμεση δράση της υπογράμμιζε προς κάθε κατεύθυνση την αποφασιστικότητα της να μην επιτρέψει μια ζωτική περιοχή που από αιώνες θεωρεί ότι βρίσκεται στην δική της σφαίρα επιρροής να περιέλθει στα χέρια των Αμερικανών ανταγωνιστών της ή δορυφόρων της Ουάσιγκτον. Το γεγονός όμως ότι και οι δύο χώρες είναι πυρηνικές δυνάμεις καθιστά τον μεταξύ τους ανταγωνισμό και την κλιμάκωση της κρίσης σε τέτοιες κρίσιμες περιοχές στο μέλλον επικίνδυνο φαινόμενο.

Πέραν των ανωτέρω υπάρχουν και διάφορα μαθήματα που προκύπτουν μέσα από αυτή την κρίση στη Ν. Οσετία και τη ρωσική δράση. Έχει επιβεβαιωθεί η ρωσική προειδοποίηση ότι τυχόν αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κόσσοβου θα δημιουργήσει προβλήματα με άλλες αποσχισθείσες περιοχές. Η Ρωσία έχει ανακάμψει και έχει περισσότερη αυτοπεποίθηση τώρα ως στρατιωτική δύναμης. Στο εσωτερικό της χώρας έχει μεταφερθεί το μήνυμα ότι στο τέλος της ημέρας η Ρωσία είναι η κυρίαρχη δύναμη στον Καύκασο και στη γύρω περιοχή. Στην Γεωργία και σε άλλες πρώην σοβιετικές χώρες της περιοχής που έχουν αναπτύξει στρατιωτικές δεσμεύσεις ή προσβλέπουν σε στενότερη συμμαχία με τις ΗΠΑ έχει αποδειχθεί ότι από τέτοιες ρυθμίσεις είναι αμφίβολο τελικά το όφελος τους. Ότι σε τελική είναι μύθος η αντίληψη ότι οι ΗΠΑ μπορούν αξιόπιστα να εγγυηθούν την ασφάλεια και την ακεραιότητά τους και ότι αυτό μπορεί καλύτερα να επιτευχθεί σε συνεργασία και με καλές σχέσεις με τη Μόσχα.

Υπήρξαν προειδοποιήσεις και αρκετή ρητορική από την Αμερικανική Διοίκηση και άλλους Ευρωπαίους επίσημους αλλά βέβαια χωρίς κανένα στρατιωτικό αντίκρισμα, γνωρίζοντας την αδυναμία τους να ανταποκριθούν στις εκκλήσεις του καθεστώτος του Γεωργιανού προέδρου ενώ μόλις πριν λίγο καιρό το παρότρυναν στις επιδιώξεις του, εκπαίδευαν και εξόπλιζαν σημαντικά τις ένοπλες δυνάμεις του και προωθούσαν την ένταξη του στη Συμμαχία του ΝΑΤΟ.

Επίσης οι Αμερικανοί με δύο σοβαρά μέτωπα ανοιχτά στο Αφγανιστάν και το Ιράκ και ιδιαίτερα με το πρόβλημα του Ιράν ανά χείρας, χρειάζονται τη συνεργασία και τη βοήθεια της Ρωσίας να μην τους δημιουργήσει αποσταθεροποιητικές συνθήκες αλλού καθώς και για να μην πωλήσουν πυραύλους S-300 στους Ιρανούς. Υπ’ αυτές τις συνθήκες οποιαδήποτε περεταίρω στρατιωτική ανάμιξη των ΗΠΑ θα ήταν πολύ επικίνδυνη και ασύμφορη για την Αμερική.Η ρωσική αρκούδα με τη δράση της στην Ν. Οσετία έχει δείξει τα νύχια της και καταστήσει αρκετά σαφή τα όρια ανοχής της σε δραστηριότητες στον Καύκασο και στην περιφέρεια της. Έχει επιδείξει ακόμη ότι μπορεί να μην είναι υπερδύναμη όπως πριν αλλά δεν είναι στρατιωτικά παράλυτη ως διεθνής παίχτης όπως πιθανόν να νόμιζαν μερικοί κρίνοντας από κάποιες αδυναμίες που δημιουργήθηκαν μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.

11.08.2008


ΡΩΣΙΑ, ΚΙΝΑ, ΚΟΥΒΑ
ΚΑΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΣΥ

Κρίνοντας από πρόσφατο άρθρο του στο «Φιλελεύθερο», 5.1.2007, με τίτλο «οι Αντιλήψεις του Χριστόφια», φαίνεται ότι ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΔΗΣΥ, είτε προσπαθεί να αποενοχοποιηθεί από τη στάση που τήρησε το κόμμα του στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (ΚΣΣΕ) εναντίον της φίλης προς εμάς Ρωσίας, για τη συμπεριφορά της Μόσχας απέναντι στην εχθρική προς εμάς Τσετσενία, είτε δεν αντιλαμβάνεται τη ζημιά που τέτοιου είδους ενέργειες – που δεν είναι οι μόνες - μπορούν να προκαλέσουν στην υπόθεσή μας.

Αποενοχοποίηση
Πρώτα όμως ας αναφερθεί ότι ούτε το ΑΚΕΛ, ούτε ο Γενικός Γραμματέας του κόμματος έχουν περίεργες αντιλήψεις και κάνουν εκπτώσεις ή ακολουθούν πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ατομικών ελευθεριών, και τρομοκρατίας - κρατικής και άλλης - όπως ισχυρίζεται ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΔΗΣΥ. Κάθε άλλο, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Δεύτερο, αυτός ο ισχυρισμός του αξιωματούχου του ΔΗΣΥ δεν αποενοχοποιεί το Δημοκρατικό Συναγερμό για την ιδιαίτερα επιθετική του στάση απέναντι στη Ρωσία στο ΚΣΣΕ, ενώ την ίδια ώρα παραβλέπει τις επίσης αποτρόπαιες πράξεις τρομοκρατίας των Τσετσένων κατά αθώων Ρώσων πολιτών. Παραβλέπει ακόμη και το γεγονός ότι η Τσετσενία είναι η πρώτη που έστειλε αεροσκάφος της στα κατεχόμενα και ότι είχε διακηρύξει την πρόθεση της να αναγνωρίσει ακόμη και αύριο το ψευδοκράτος εάν της ζητηθεί - για να εξευμενίσει την Τουρκία, από την οποία παίρνει ενισχύσεις εναντίον της Ρωσίας.

Ούτε και διαγράφει το γεγονός ότι ο ανοικτός πόλεμος στο Συμβούλιο της Ευρώπης κατά της Ρωσίας, η οποία είχε να επιδείξει και «ουσιαστική πρόοδο» στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αποτελούσε σοβαρό πολιτικό ολίσθημα από μέρους της ηγεσίας του ΔΗΣΥ, που θα μπορούσε να διασαλεύσει τις σχέσεις μας με το Κρεμλίνο. Είναι σοβαρό πολιτικό ολίσθημα γιατί η ηγεσία του ΔΗΣΥ συλλαμβάνεται να μην αντιλαμβάνεται τη σημασία των σχέσεων μας με τη χώρα αυτή, τη στιγμή που κόπτεται γιατί με τις ενέργειες της η κυβέρνηση μας έχει οδηγηθεί σε διεθνή απομόνωση. Της διαφεύγει το γεγονός ότι η Ρωσία διαχρονικά υπήρξε ένας συνεπής φίλος και σύμμαχος της Κυπριακής Δημοκρατίας και υποστηρικτής των θέσεων μας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ότι είναι σημαντικός προμηθευτής οπλισμού για τις ανάγκες της άμυνας της Κύπρου όταν άλλοι αρνούνται να μας προμηθεύσουν, αφήνοντας μας εκτεθειμένους στις κατοχικές δυνάμεις.

Επίδειξη αχαριστία
Δυστυχώς η εσφαλμένη αυτή συμπεριφορά του ΔΗΣΥ δεν είναι η μόνη, αλλά εκδηλώνεται επίσης όταν κατά καιρούς ηγετικά του στελέχη σαρκάζονται την πάλαι ποτέ Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ) και το καθεστώς της ή και άλλες πρώην Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες, περιλαμβανομένης της Κούβας και της Κίνας. Ειλικρινά αυτή η συμπεριφορά, τουλάχιστο για μας τους Κυπρίου, αποτελεί επίδειξη αχαριστίας, γιατί, είτε συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με το καθεστώτος της ΕΣΣΔ, δεν μπορεί να αγνοεί ότι σε κάποιες πολύ κρίσιμες εποχές για την Κύπρο όταν και η Αθήνα ακόμη μας εγκατέλειπε, η Σοβιετική Ένωση προστάτευσε την Κυπριακή Δημοκρατία και το λαό της, αποτρέποντας τα σχέδια εισβολής της Τουρκίας και τους νατοϊκούς σχεδιασμούς για διχοτόμηση του νησιού, προειδοποιώντας τους για τις συνέπειες των πράξεων τους και ότι δεν θα παρέμενε απαθής. Δεν μπορεί να αγνοεί κανείς ότι πρώην Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες μας τροφοδοτούσαν με οπλισμό και μας υποστήριζαν ένθερμα στον ΟΗΕ - περιλαμβανομένης και της Κούβας, την οποία συχνά ειρωνεύεται η ηγεσία του Δημοκρατικού Συναγερμού, χλευάζοντας το καθεστώς της χώρας και τον Κάστρο, αγνοώντας ότι τυγχάνουν πλατιάς υποστήριξης και αποδοχής από το κουβανέζικο λαό, και ότι οι Αμερικανοί πάσκιζαν ανεπιτυχώς να το ανατρέψουν. Ούτε μπορεί να αγνοηθεί το γεγονός ότι η Κίνα μέχρι σήμερα μας βοηθά και μας στηρίζει στο Συμβούλιο Ασφαλείας και στον τομέα των εξοπλισμών. Εκτός αν κάποια ηγετικά στελέχη του ΔΗΣΥ δεν αντιλαμβάνονται ότι με τις προσβλητικές αναφορές τους στο Πεκίνο και στους Κινέζους ρίχνουν σκιές στις σχέσης μας με τη μεγάλη αυτή χώρα.

Να αναθεωρηθεί
Αν δεν τα αναγνωρίζουν όλα αυτά στο Δημοκρατικό Συναγερμό, κάπου θα πρέπει να υπάρχει πρόβλημα σωστής πολιτικής αντίληψης των πραγμάτων από το κόμμα της αντιπολίτευσης. Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει από αυτού του είδους την συμπεριφορά της ηγεσίας του ΔΗΣΥ, η οποία θα ήταν καλό να τους προβληματίσει και να αναθεωρήσουν τη στάση τους γιατί πραγματικά μόνο ζημιά θα μπορούσε να προκαλέσει στις διεθνείς σχέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας και στο εθνικό μας θέμα.

11.01.2007

Αναβίωση Ψυχρού Πολέμου Ρωσίας - ΗΠΑ;

Μπορεί να είναι πολύ νωρίς να λεχθεί ότι επιστρέφουμε στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου αλλά η πορεία των σχέσεων Ρωσίας – Ηνωμένων Πολιτειών και ίσως ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών φαίνεται ότι εισέρχεται σε μια δύσκολη φάση, την οποία θα πρέπει να παρακολουθούν στενά οι Βρυξέλλες και βέβαια η κυπριακή διπλωματία - με επιπτώσεις στην Ευρώπη, στις διεθνείς σχέσεις, την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλεια (ΚΕΠΠΑ) της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) και την Κύπρο.

Οι ενέργειες των Αμερικανών μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, στην προσπάθεια τους να εκμεταλλευτούν προς όφελος τους την πλεονεκτική τους θέση στο μονοπολικό σύστημα που προέκυψε με την κατάρρευση του αντίπαλου δέους - της Σοβιετικής Ένωσης – έχουν προκαλέσει συσωρευτικά τις αντιδράσεις της Μόσχας, της μόνης δύναμης που μπορεί ακόμη με το πυρηνικό της οπλοστάσιο να εξαφανίσει τις ΗΠΑ από προσώπου της γης. Με μεγάλη καχυποψία έβλεπαν οι Ρώσοι από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 τις ενέργειες των ΗΠΑ να διευρύνουν το ΝΑΤΟ με διάφορα προσχήματα και ρυθμίσεις ( π.χ Συνεταιρισμός για τη Ειρήνη) προς τις ανατολικές χώρες της Ευρώπης, πρώην μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας, πλησιάζοντας τα σύνορα τους ή δημιουργώντας άλλες συμμαχίες και συνεργασίες που βασικά περικύκλωνα στρατιωτικά τη Ρωσική Ομοσπονδία. Ας σημειωθεί ότι η απόφαση της Μόσχας πριν μερικά χρόνια να αδρανοποιήσει τη συμμετοχή της στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη αποτελούσε ρωσική αντίδραση στις εξελίξεις αυτές.

Όμως για τους Ρώσους το ποτήρι ξεχείλισε με την πρόσφατη απόφαση των ΗΠΑ να προχωρήσουν στην εγκατάσταση συστημάτων αντιπυραυλικής άμυνας σε ευρωπαϊκές χώρες πρώην σοσιαλιστικές δημοκρατίες, πράγμα που το Κρεμλίνο εκλαμβάνει ως σοβαρή πρόκληση εναντίον της Ρωσίας. Η ρωσική κυβέρνηση απορρίπτει τον αμερικανικό ισχυρισμό ότι η Αντιπυραυλική Ασπίδα που προτίθενται να εγκαταστήσουν έχει σκοπό να αποκρούσει πυραυλική επίθεση από αποσαρθρωθέντα κράτη, το Ιράν, τη Βόρειο Κορέα κ.λπ - που εν πάση περιπτώσει δεν διαθέτουν τέτοιες ικανότητες - και υποδεικνύει ότι πραγματικός σκοπός τους είναι να ουδετεροποιήσουν την πυρηνική «αποτρεπτική απειλή», όπως την αποκαλούν, που μπορεί η Μόσχα να προβάλει σε όσους τρέφουν επιθετικές φιλοδοξίες εναντίον της χώρας και των συμφερόντων της.

Αυτό εξηγεί και το λόγο γιατί η πρόσκληση της Ουάσιγκτον προς τη Μόσχα για να συνεργαστούν και να μοιραστούν την τεχνολογία της εγκατάστασης της Αντιπυραυλικής Ασπίδας είχε απορριφθεί από τους Ρώσους. Ήταν μια λογική ρωσική αντίδραση γιατί βασικά ήταν σαν να τους προσκαλούσαν να ανοίξουν τον τάφο τους με τα ίδια τους τα χέρια. Εξηγεί επίσης μια σειρά άλλων ενεργειών και αποφάσεων των Ρώσων που σχετίζονται άμεσα με την αμερικανική ηγεμονική συμπεριφορά αλλά και με τη στάση ορισμένων κύκλων της Ε.Ε. ή και πρώην σοσιαλιστικών δημοκρατιών που για ιστορικούς λόγους έχουν κάποιες φοβίες από την κατεύθυνση της Ρωσίας και επιδεικνύουν μια λιγότερο φιλική συμπεριφορά απέναντι στους Ρώσους. Η απειλή του Προέδρου Πούτιν μέσα από το τελευταίο διάγγελμα του προς το έθνος ότι θα αποσυρθεί από τη Συνθήκη των Συμβατικών Δυνάμεων της Ευρώπης και η προχθεσινή ανακοίνωση ότι η Ρωσία θα ασκήσει βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας στο θέμα της ανεξαρτησίας του Κοσσόβου, περιπλέκουν μεν τα θέματα ασφάλειας στον ευρωπαϊκό χώρο και ηλεκτρίζουν την ατμόσφαιρα, αλλά αυτό είναι καθαρά αποτέλεσμα της στάσης των ΗΠΑ και ορισμένων δυτικών απέναντι στη ρωσική αρκούδα.

Ανησυχητικό βέβαια είναι το γεγονός ότι αυτή η κατάσταση σχέσεων που διαμορφώνεται είναι πολύ δύσκολο πια να ελεγχθεί και ότι θα έχει άμεσες επιδράσεις στην ασφάλεια στην Ευρώπη αλλά και στον εξελισσόμενο ανταγωνισμό Ρωσίας – ΗΠΑ σε άλλες περιοχές του πλανήτη και ασφαλώς στη Μέση Ανατολή. Και το χειρότερο είναι ότι η επιδεινούμενη ατμόσφαιρα δεν είναι προϊόν τακτικών χειρισμών, ή θέμα προσωπικού στιλ των πολιτικών ή εκλογικών σκοπιμοτήτων αλλά των στρατηγικών αντιλήψεων και πεποιθήσεων των αντιπάλων πλευρών.

Έτσι η Ευρώπη θα βρεθεί και πάλι ανάμεσα στην αντιπαράθεση Ρωσίας – Ηνωμένων Πολιτειών και θα υποστεί τις περισσότερες επιπτώσεις από τον ανταγωνισμό αυτό. Θα επηρεαστεί άμεσα η Ε.Ε και η ΚΕΠΠΑ. Η Ένωση, είτε θα παραπαίει μη παίρνοντας θέση, είτε θα είναι υποχρεωμένη σε κάποια ζητήματα να τοποθετηθεί αρνητικά ή θετικά- υπέρ ή εναντίον της μιας ή της άλλης πλευράς - είτε τα μέλη της θα τοποθετούνται κατά βούληση όπως τους συμφέρει. Οι πρώτες άμεσες επιδράσεις της κατάστασης αυτή θα γίνουν σύντομα αισθητές με αφορμή το θέμα του Κοσσόβου όπου οι εξελίξεις προβλέπονται πλέον επικίνδυνες και όπου περιπλέκονται σε μεγάλο βαθμό οι σχεδιασμοί της Ε.Ε., καθώς και η αποστολή και ο ρόλος των ειρηνευτικών δυνάμεων στην περιοχή.

Η Κύπρος ως μέλος της Ένωση με δηλωμένη την πρόθεση της να συνεισφέρει στρατιωτικά σε αποστολές της Ένωσης ή με τις διευκολύνσεις που συμφώνησε να παραχωρεί στις ΗΠΑ για αόριστο χρονικό διάστημα η προηγούμενη διακυβέρνηση, δεν αποκλείεται να βρεθεί και αυτή ενώπιον διλημμάτων.

14.05.2007