Είναι πολύ αδύναμη η επιχειρηματολογία που αναπτύσσει ο αναπληρωτής πρόεδρος του ΔΗΣΥ κ Αβέρωφ Νεοφύτου στο άρθρο του στον Φιλελεύθερο, 4.09.2008, για λύση του προβλήματος της ασφάλειας μας, επαναλαμβάνοντας την πρόταση για άμεση υποβολή αίτησης ένταξης της Κύπρου στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη ( ΣγΕ) και μεταγενέστερα στο ΝΑΤΟ - για ένα επιπλέον όμως λόγο τώρα - για να βγούμε δήθεν από τα αδιέξοδα στο επίμαχο θέμα των εγγυήσεων στο Κυπριακό.
Βέβαια δεν χρειάζεται να ανατρέξει κανείς στους σκοπούς της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και το ρόλο της στα Ελληνοτουρκικά, ούτε και να προβεί σε ανάλυση του θέματος ΝΑΤΟ και ΣγΕ, για να αποδειχθεί πόσο εσφαλμένες είναι αυτού του είδους οι προσεγγίσεις. Απλώς υπενθυμίζεται ότι το ΝΑΤΟ είναι στρατιωτική συμμαχία, της οποίας η Τουρκία αποτελεί σημαντικό εταίρο με δικαίωμα αρνησικυρίας. Το να πιστεύει κανείς ότι θα δεχτεί, είτε ο Οργανισμός αυτός, είτε η Άγκυρα, να αναλάβει το ΝΑΤΟ ρόλο προστάτη ή εγγυητή της ασφάλειας της Κύπρου από τη σύμμαχο Τουρκία είναι όνειρο θερινής νυκτός.
Το ίδιο ισχύει και για την υπόδειξη να υποβάλει η Κύπρος αμέσως αίτηση ένταξης στο ΣγΕ και στο ΝΑΤΟ ώστε αν η Άγκυρα προβάλει «βέτο» - που ασφαλώς και θα το κάνει - θα κερδίσουμε τουλάχιστο τις εντυπώσεις και θα εκτεθεί η Τουρκία!.. Όμως είναι ακατανόητο ποιες εντυπώσεις θα κερδίσουμε, πόσο καιρό θα διαρκέσουν και τι πρακτικό όφελος θα έχουμε. Θα τερματισθεί η τουρκική κατοχή; Ξεχνούμε πως η Τουρκία με ενθάρρυνση Νατοϊκών συμμάχων εισέβαλε το 1974 στην Κύπρο και ότι με την ανοχή τους συνεχίζει για 34 χρόνια να κατέχει ανενόχλητη το βόρειο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, αγνοώντας αλλεπάλληλα ψηφίσματα του ΟΗΕ και άλλων διεθνών οργανισμών;
Δεν μένει όμως εδώ ο κ. Νεοφύτου, αλλά μη αντέχοντας στο μικροκομματικό πειρασμό αφήνει να εννοηθεί με κάποια δόση ειρωνείας ότι ατυχώς αυτό δεν πρόκειται να υλοποιηθεί, όχι γιατί είναι μια σκέψη εξωπραγματική αλλά ένεκα των «ιδεολογικών προβλήματα του Προέδρου Χριστόφια για υιοθέτηση της πιο πάνω πρότασης», τα οποία και κατανοεί. Αυτό όμως που δεν μπορεί να κατανοήσει κανείς είναι το εξής: Εφόσον αισθάνεται τόσο έντονα για το συγκεκριμένο θέμα και δεν έχει ούτε και ιδεολογικά προβλήματα, γιατί στα δέκα χρόνια της διακυβέρνησης, στην οποία μετείχε και ο κ. Νεοφύτου ως Υπουργός, δεν υπέβαλε αίτηση ένταξης, είτε στο ΣγΕ, είτε στο ΝΑΤΟ, όταν η Ελλάδα ως μέλος της Συμμαχίας θα μπορούσε κάλλιστα να ασκήσει «βέτο» στη διεύρυνσή του στις πρώην Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες εάν δεν γινόταν δεκτή η Κύπρος; Γιατί όταν στα πορίσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της Κοπεγχάγη το 2002, ρητώς αποκλειόταν η Κύπρο από τις συμφωνίες Berlin plus – με το πρόσχημα ότι δεν είναι μέλος του ΣγΕ - ώστε να μη συμμετέχει σε κοινές συναντήσεις Ε.Ε και ΝΑΤΟ, για να ικανοποιηθεί η Τουρκία, όχι μόνο δεν υπήρξε καμία αντίδραση από τη Λευκωσία και την Αθήνα αλλά κάποιοι απέκρυψαν το γεγονός αυτό από το λαό;
Το να ζητούν λοιπόν ορισμένοι σήμερα έμμεσα να εγκαταλείψουμε την πάγια θέση μας στο Κυπριακό για αποστρατικοποίηση και απαλλαγή από τις εγγυήσεις, και αντί αυτού να προτείνουμε στις συνομιλίες την ένταξη στο ΝΑΤΟ και ανάληψη της προστασίας της Κύπρου από τον οργανισμό αυτό, ως ένας συμβιβασμό με την Τουρκία ή «win win situation», φαίνεται ότι δεν έχουν συναίσθηση, ούτε της πραγματικότητας των διεθνών σχέσεων, ούτε των αναλογιών των δυνάμεων και τις προθέσεις των αντιπάλων. Πέραν τούτων η πρόταση αυτή – που πουθενά δεν μας οδηγεί - αν και έχει εκφραστεί και από άλλους προηγουμένως, ωστόσο πρώτη φόρα τίθεται ως θέση από υψηλόβαθμο στέλεχος κόμματος και δημιουργεί σύγχυση αν αυτή αποτελεί και επίσημη θέση της παράταξης που εκπροσωπεί.
Δρ Άριστος Αριστοτέλους
09.09.2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου